Եղեսպակը հին և ժամանակակից ժողովրդական բժշկության հայտնի դեղամիջոց է։ Ըստ հին բժշկության՝ եղեսպակը նոսրացնում է խիտ նյութերը, վերացնում քամիները, հանում խորխը, բացում ներքին օրգանների խցանումները և մաքրում երիկամները։

 Խոտաբույսի թուրմն առատացնում է դաշտանը և դուրս է հանում մահացած պտուղը:

Դրա հյութը խմելը կամ մազերին քսելիս, մազերը սեւանում են:

 Եթե ​​լվացվեք դրա թուրմով, այն կվերացնի քորը։

Եթե ​​նրա խոտը խառնեն գինու հետ և խմեն, այն կօգնի երիկամների, միզապարկի և մարմնական թուլության դեպքում։

Եղեսպակի հյութը խառնած կաթի հետ բուժում է ականջի ցավը։

Եթե կաթեցնեն քթի մեջ, կանխում է գլխացավը:

 Ժողովրդական բժշկության մեջ խմում են եղեսպակի ծաղիկների թուրմը՝ սրտի բաբախյունը թեթևացնելու և մարսողությունը լավացնելու համար։

Օգտագործում են նաև մրսածության, կոկորդի հիվանդությունների դեպքում, ինչպես նաև որպես տոնիկ միջոց։

Խոտաբույսի թուրմը խմում են երիկամների հիվանդությունների և ջերմության դեպքում։

Բոված եղեսպակի սերմերը օգտագործվում են դիզենտերիա և արյունոտ լուծի բուժման համար։

Եղեսպակի մրգի միջուկը դրսից կիրառում են ուռուցքների վրա։ Հնդկական ժողովրդական բժշկության մեջ եղեսպակը համարվում է խորխաբեր և կարմինացնող միջոց: Այն նվազեցնում է օրգանիզմում ավելորդ սեկրեցումը, դադարեցնում է քրտնարտադրությունը և չորացնում է թոքերի ավելորդ լորձը։

Եղեսպակը ունի միտքը էմոցիոնալ խառնաշփոթից մաքրելու ունակություն: